Strumień

Ślizgon

Jego myśli po chwili zaczęły znów krążyć przy Avril. Nie umiał się na niczym skupić dłużej niż parę minut po chwili zawsze powracał w myślach jej obraz.

Gość

Podniosła mały patyk i zaczęla jego końcówką dotykać powierzchni wody tworząc na niej kółeczka, które rozchodziły się na wszystkie strony. Nie wiedziała kim była Avril z myśli chłopaka, ale zdawała sobie sprawę że kimś ważnym.

Ślizgon

Spojrzał w wodę, która pod wpływem jej zabawy zaczęła falować. Po chwili znów spojrzał na dziewczynę.

Gość

Jako że nie czuła czegoś takiego jak skrępowanie dalej bawiła się patyczkiem. Zaczęła nawet nucić coś pod nosem. Przyzwyczaiła się, że ludzie i nie tylko zwracają na nią uwagę. Nie do końca wiedziała dlaczego. Uniosła wzrok i z powrotem go opuściła.

Ślizgon

Skoro się nie odzywała też postanowił milczeć w sumie chyba było mu to na rękę. Sam nie wiedział czego chciał. Usiadł pod drzewem sam nie wiedząc po co i patrzył na strumyk.

Gość

Ta zabawa patyczkiem zaczęła się robić dla niej strasznie monotonna. Wrzuciła go do wody i skupiła w tym miejscu swój wzrok. Nagle woda zaczęła powoli się unosić wraz z patyczkiem. Kiedy wzniosła się już dość wysoko, powoli opadła z powrotem, po czym z ogromną szybkością zaczęła płynąć w przeciwną stronę niż wcześniej.

Ślizgon

Patrzył w wodę kiedy ta zmieniła kierunek - Twoja sprawka? - spytał po chwili. W sumie sam nie wiedząc czemu. Przecież tylko ona tu była.

Gość

Oderwała wzrok od wody, patrząc na niego, a ta wróciła do normy. - Tak. Przepraszam. - powiedziała tym swoim wysokim, cichym, ale dźwięcznym głosem.

Ślizgon

- Nic się nie stało - powiedział patrząc na nią. Nie takiej odpowiedzi się spodziewał.

Gość

Kiwnęła głową twierdząco patrząc na niego. W zasadzie jednak czuła się dziwnie. Nigdy się pierwsza nie przedstawiała. W ogóle nigdy się pierwsza nie odzywała, chyba że ktoś ją o coś zapytał. Wszyscy zawsze się sami przedstawiali. A jednak były wyjątki. Troszkę jej się nudziło, więc spojrzała na niebo, a konkretnie na dużą chmurę i zaczęła ją formować w różne kształty za pomocą swojego wzroku.

Ślizgon

- Długo jesteś już w szkole? - spytał nagle dziwiąc się samemu sobie, że zaczyna rozmowę.

Gość

- Nie. Kilka dni. - powiedziała przerywając kolejne swoje zajęcie. Znów na niego spojrzała. Stwierdziła, że jeśli się nie odezwie to i on już tego nie zrobi, więc zapytała:
- A Ty ? - i przechodząc przez strumień podeszła trochę bliżej niego.

Ślizgon

- Już miesiąc dwa - zaczął się zastanawiać - Może trzy - powiedział wzruszając ramionami, było mu wszystko jedno. - Nie jesteś człowiekiem - stwierdził

Gość

Zatrzymała się w miejscu i przechyliła lekko głowę. - Czy ja wyglądam jakoś dziwnie?

Ślizgon

- Nie. Nie jesteś też wampirem, wilkołakiem też nie. Więc? - spytał patrząc na nią.