Na skraju

Ślizgon

- To tutaj. - rzekł wskazując ruchem głowy na stado przechadzające sie między drzewami.

Gość

- Jakie piękne!- szepnęłam cicho z zachwytem, skradając się jak najbliżej mogłam

Ślizgon

Oparł się o drzewo i przyglądał poczynaniom Jess.

Gość

- Co tak stoisz? Chodź... zobacz matka z młodym- pokazałam na dwa jednorożce.

Ślizgon

Przewrócił oczami. - Bliżej nie mogę. Mogą się przestraszyć. W końcu jakby nie patrzeć jestem drapieżnikiem...

Gość

Prychnęłam cicho, podchodząc do drzewa, o które sie opierał.
- One to wyczuwają?

Ślizgon

- Oczywieście. Zwierzęta są o wiele bardziej inteligentne niż wielu ludziom sie wydaje.

Gość

- W to nie wątpię, ale to niesamowite...

[lece już, do jutra pa'*]

Ślizgon

- Wiem. - powiedział, a jeden z kącików jego ust powędrował ku górze.

(ok, pa )

Gość

- No i to mi się zaczyna podobac- zaśmiałam się cicho- Może pójdziemy dalej?

Ślizgon

Kiwnął głową i ruszył powoli przed siebie.

Gość

Zmarszczyłam lekko czoło i również ruszyłam.
- Dobrze znasz ten las?

Ślizgon

- Nie. Ale jeśli chodzi ci o to, że możemy się zgubić to się nie martw. - odpowiedział patrząc na nią przez ramię.

Gość

- A mogę Ci ufać?- pokazałam mu język i podbiegłam do niego- Nie pędź tak- poprosiłam.

Ślizgon

- Zasada numer jeden: Nigdy nie ufaj wilkołakowi. - mruknął cicho. - Wybacz. Nikt nigdy nie towarzyszy mi w spacerach. - zwolnił.

Gość

- A chciałbyś to zmienić?- powiedziałam spokojnie, nie zważajac na wcześniejszą uwagę.

Ślizgon

- Sam nie wiem. Przyzwyczaiłem się do samotności, ale czasem miło jest móc otworzyć do kogoś gębę.

Gość

Uśmiechnełam się wdzięcznie i potknęłam o korzeń.

Ślizgon

Szybko zareagował i złapał ją zanim zdążyła upaść. - Musisz uważać.

Gość

- Dzięki- zarumieniłam się lekko- Po prostu nie pomyślałam, by zmienić obcasy...- uniosłam lekko głowę, słysząc szum wody- Słyszysz to?