Na skraju

Ślizgon

- Powiedz coś o twojej rodzinie, skąd jestes i takie tam

Gość

- Hm... Jestem z Barcelony. Mieszkałam tam 6 lat... A potem... Moi rodzice zostali zabici przez Toma Riddle. Wtedy postanowiłam... że tego tak nie zostawię. Ojciec niegdyś był Szefem Biura Aurorów. Tak naprawdę ich nie pamiętam. Potem kończyłam Hogwart, to był dla mnie dom.- wzruszyłam ramionami

Ślizgon

- A co robiłaś po ukończeniu szkoły?

Gość

Przygryzłam wargę.
- Dużo podróżowałam i się uczyłam. Wiele walczyłam, prowadząc zagmatwane sprawy. a potem... stałam się tym, kim jestem. Wtedy już miałam coraz mniej czasu na jakiekolwiek sprawy. Ciągle była praca, aż w końcu trafilam tutaj.

Ślizgon

- Tyle mi wystarczy. - powiedział.

Gość

- To dobrze- odetchnelam z ulga, krecac sie wokol osi i padajac posrod traw.

Ślizgon

- Nie lubisz mówić o sobie. - stwierdził.

Gość

- Powiedz mi, a kto lubi? Nie mam sie zupelnie czym chwalic. Ty tez nie lubisz mowic- dodalam szybko

Ślizgon

- Ale ja ogólnie nie lubię mówić, a ty tylko na ten jeden temat.

Gość

Pokrecilam glowa z niedowierzaniem.
- Skad Ci sie to wzielo? W sensie takie milczenie.

Ślizgon

- W domu zawsze mówiła moja matka, ja miałem tylko słuchać i zapamiętać każde jej słowo - wzruszył ramionami

Gość

- Alez przeciez to niepedagogiczne!- prawie krzyknelam, zrywajac kwiatka- Naprawde dziwne miales dziecinstwo, lecz ciesze sie, ze tu jestes.

Ślizgon

- Dlaczego? - spytał unosząc brwi.

Gość

- To pytanie odnosi sie do ktorej czesci zdania?

Ślizgon

- Drugiej. - odpowiedział.

Gość

Chrzaknelam.
- Dobrze bylo Cie poznac, nie mam czego zalowac.

Ślizgon

- I nawzajem. - rzekł.

Gość

Usmiechnelam sie blado
- Moze jednak wracajmy? Powoli zapada juz zmrok

Ślizgon

- Jak chcesz. - zawrócił. - Czeka nas wspinaczka.

Gość

Jeknelam cicho, winiac siebie za swoje szalenstwo
- Tak... moglam nie zbiegac... to chodzmy...- objelam siebie rekami