Dormitorium Avril

Ślizgon

- Chyba się o mnie nie martwiłaś? - spytał podchodząc do parapetu i wskakując na niego

Gość

- No nie... wcale... - powiedziała patrząc na niego. - Gdybym Cię straciła byłoby to równoznaczne z moim końcem... Kocham Cię moje Ty słonko... - uśmiechnęła się, podeszła do niego i pocałowała go w policzek, po czym oparła się o ścianę na przeciwko okna.

Ślizgon

- To dobrze.. - roześmiał się głośno - przecież wiem.. wiem.. Nie zniknę już tak więcej.. bez uprzedzenia - zapewnił ją

Gość

Uśmiechnęła się szeroko. - A czy mogę zapytać co Pan robił podczas swojej nieobecności w szkole ?

Ślizgon

- Udałem się w podróż.. - powiedział tajemniczo - Pojechałem do siostry - wyjaśnił

Gość

- Oh.. - wyrwało jej się. - Wszystko u niej w porządku ? Co prawda nie znam jej osobiście ale wspominałeś mi kiedyś że miała z kimś jakieś problemy...

Ślizgon

- Dobrze, już dobrze.. na całe szczęście - uśmiechnął się do niej - jeszcze będziesz miała okazję ją poznać.

Gość

- mam nadzieję... - również sie uśmiechnęła. - A powiedz mi jeszcze... Zauważyła?

Ślizgon

- No raczej.. - westchnął - Jakoś nie byłem zbyt dobry w udawaniu siebie sprzed przemiany.. Zauważyła niemal od razu. Ale na szczęście nie uciekła z krzykiem, co mogło się zdarzyć i bardzo chce Ciebie poznać. Poza tym wiesz jak trudno jest chodzić wolno jak ludzie?

Gość

- No wiem, wiem.. - zaśmiała się. - Ale.. Trening czyni mistrza...! - machnęła palcem, znów się zaśmiała i z powrotem usiadła na łóżku.

Ślizgon

- Taaa będzie trzeba poćwiczyć - jęknął i w mgnieniu oka leżał obok niej

Gość

- Czy masz zamiar ćwiczyć w ten sposób? - roześmiała się.

Ślizgon

- Eee za szybko?

Gość

- Eee no troszkę ? - wyszczerzyła zeby. - Jeden krok ma Ci zająć jedną sekundę... A Tobie jedną sekundę przed chwilą zajęło pokonanie trzech metrów...

Ślizgon

Skrzywił się nieznacznie - Myślisz, że zanim wyjdę się przejść po szkole to muszę zwolnić tempo?

Gość

Kiwnęła głową. - Jeśli byłbyś ze mną i trzymalibyśmy się za ręcę to szedł byś jak ślimak... Ja już się nauczyłam... Można nawet powiedziec ze sie przyzwyczaiłam.

Ślizgon

Przechylił głowę w bok i spojrzał na nią uśmiechnięty. - Jak można się przyzwyczaić do czegoś tak wolnego? Mam nadzieję że jakoś się z tym ogarnę.

Gość

- Ojj... Ty jeszcze kiedyś cofniesz te słowa... Bo jak już wszystko ogarniesz tak na perfekt to zacznie Ci się nudzić... Potem zaczniesz zwiedzać świat.. W końcu skończą się na ziemi miejsca w których nie byłeś... W kosmos wylecisz? - znów się zasmiała.

Ślizgon

- Ale tylko wtedy jak polecisz ze mną - powiedział śmiejąc się

Gość

- Ja tam moge lecieć.. Z Tobą wszędzie... - uśmiechnęła się.- Zwiedzimy Księżyc, Jowisz, Pluton, Mars.... To może być ciekawe.