Pokój Coraline

Prefekt Reveclow

Przyszły tutaj z Anaid. - Kurczę, kuchnia to chyba popularne miejsce. - zaśmiała się.

Prefekt Hufflepuff

No raczej-przyznała śmiejąc się-Szczególnie dla skrzatów

Prefekt Reveclow

- Taa... - zachichotała i runęła na łóżko.

Prefekt Hufflepuff

Trochę denerwują mnie ci Ślizgoni-W słowach Anaid słychać było niewyraźną nutę złości, co było u niej wręcz dziwne-Wykorzystują swoje nazwisko żeby mieć większą władzę

Prefekt Reveclow

- Wyluzuj! Tak już jest w świecie arystokracji. - westchnęła głęboko. - Gdy nie mój ojciec byłabym pewnie taka sama. - przytuliła sie do poduszki.

Prefekt Hufflepuff

A co Twój ojciec ma do tego?-spytała siadając obok niej

Prefekt Reveclow

- Raczej matka. To ona jest taka chłodna, dumna ze swojej pozycji. Mój ojciec zainterweniował w odpowiednim momencie i nie stałam sie taka sama jak ona. - powiedziała.

Prefekt Hufflepuff

No to chyba dobrze?-spytała z uśmiechem-Czułabym się zagubiona, gdybyś też była taka... jak to powiedziałaś zimna

Prefekt Reveclow

- Wiem o czym mówisz. Własnie tak czuje się na wszystkich zlotach rodzinnych.

Prefekt Hufflepuff

Współczuję-powiedziała szczerze, choć w rzeczywistości nie mogła zrozumieć bólu dziewczyny. Ona nie miała rodziny

Prefekt Reveclow

- Przyzwyczaiłam się. - wzruszyła ramionami. Wyciągnęła z kieszeni różdżke i zaczęła obracać ja w palcach.

Prefekt Hufflepuff

Tylko nie zamień mnie w żabę-poprosiła patrząc z udawanym niepokojem na różdżkę Coraliny

Prefekt Reveclow

- Nie martw się. Jak będziesz grzeczna to zamienię cię w słonia. - wyszczerzyła się.

Prefekt Hufflepuff

Hura! Moje marzenie się spełni!-zawołała radośnie klaszcząc w dłonie

Prefekt Reveclow

- Przerażasz mnie Anaid. - rzekła kręcąc głową ze śmiechem.

Prefekt Hufflepuff

Tak, ja też nie raz sama siebie przerażam. Wiesz, to takie upośledzenie-powiedziała śmiejąc się-A ty nigdy nie chciałaś być zwierzęciem?-spytała takim tonem, jakby zamierzała się bronić

Prefekt Reveclow

- Hmmm... w sumie to zawsze chciałam być ptakiem, konkretnie feniksem. Wiesz, latanie, odradzanie się z popiołów, leczenia łzami i te sprawy.

Prefekt Hufflepuff

Tak..... To by było piękna. Być tak pełnym magii i żyć wiecznie-westchnęła kładąc się na łóżku przyjaciółki

Prefekt Reveclow

- Marzenia są piękne. - uśmiechnęła się.

Prefekt Hufflepuff

Tak. Marzyć znaczy żyć. Kiedy powiedzieli mi, że będę tu chodzić cieszyłam się, że spełnią się moje marzenia. Ale kiedy umarli mi rodzice nikt nie pytał, czy tego pragnęłam. Od sześciu lat mówię, że życie jest warte marzeń, ale marzenia nie są warte życia-Odkąd wylała pierwszą łzę z dziwną łatwością mówiło jej się o rodzicach, za co Anaid była bardzo losowi wdzięczna