Błonia

Puchon

Arthur odparł:-Nie..-jego głos mógł równie dobrze byc mieczem ze stali.:- Jednakże... jesli myslisz, ze możesz.. proszę.. nie będe stawiał oporu.. wal.. czym chcesz.... nawet cruciatusem..-podszełd do niej i objął ją:-Nie masz pojęcia.. odjechałaś tak nagle... czekałem dzień za dniem...

Gość

Wtuliła się w niego mocno. Tak jej tego brakowało. Żyła nieszczęśliwa, czy dzięki niemu odzyska szczęście? Zamknęła oczy, rozkoszując się chwilą. Mogłaby trwać wiecznie! Lecz czy było im to dane?
- I się doczekałeś. - szepnęła. - Mówiłam Ci... że będę przy Tobie... Zostawiłam Ci list z wyjaśnieniami!

Puchon

Arthur westchnął:-Tak.. ale czekałem i tak... moze przejdziemy do mnie?

Gość

Spojrzała nie niego po raz kolejny. "Pieprzona czekolada." Już zaczęła przeklinać jego oczy. One też powinny trafić do Azkabanu. Bo po co mają kusić i czarować? Tylko do złych celów. Wzdrygnęła się.
- Arthurze, - rzekła nieco oburzonym tonem - gdzie Twoja kultura? Nie zostawimy tu Dacoty, prawda, kochana? - zwróciła się do brunetki. Podeszła do niej i szepnęła. - O królowej magii porozmawiamy w Twoim dormitorium, Arthur stroni od takich rzeczy, a tam powinno być bezpiecznie - westchnęła.

Puchon

Arthur oddalił się.:-Zostawiam panie same..-rzekł i ruszył przed siebie.

Prefekt Slytherinu

-Wiecie co - powiedziała - przyjdę kiedy indziej, głupio się z wami czuje - uśmiechnęła się - Lettie, odwiedzę cię w dormitorium jak się wprowadzisz

Gość

Lettie spojrzała na oddalającą się dwójkę uczniów.
- No jasne, tak najlepiej - burknęła. Była zła na siebie. Przecież powiedziała mu, żeby się uspokoił... A Dacota? Jednak teraz nie chciała za nimi biec, spotka ich kiedyś, zapewne niedługo. Westchnęła ciężko, siadając na przewalonym drzewie. Chciała zapalić, ale wszystkie jej bagaże znajdowały się już w Pokoju Wspólnym Slytherinu. Skrzywiła się, ten głód... Niby psychika wołała o posiłek, a całe ciało czuło dziwne rozdrażnienie. Nie, musisz rzucić, będzie silna. Zapewne w szkole nie wolno palić, jeszcze dom samego Salazara Slytherina straciłby przez nią punkty!

Puchonka

Agnes szła powoli przez błonia. Zaczęło się powoli robić ciemno, jednak puchonka nie zwracała na to uwagi. Nie znała w szkole nikogo, oprócz tego kretyna Andy'ego. Boże... Jak on jej działał na nerwy! Dziewczyna nie spodziewała się spotkać kogokolwiek o tj porze na zewnątrz, jednak przyda się znajomość terenów dookoła Hogwartu.

Prefekt Hufflepuff

Gdy spacerowała, wpadła na inną Puchonkę-Przepraszam-powiedziała odruchowo robiąc krok do tyłu

Puchonka

Agnes odruchowo odskoczyła do tyłu czując, ze ktoś na nią wpada.
- Ok, wszystko jest w porządku. Jestem Agnes Idle - przedstawiła się tej drugiej, chyba puchonce, jak wnioskowała z żółtych dodatków przy szacie.

Prefekt Hufflepuff

Anaid Cullen-uśmiechnęła się wyciągając dłoń w jej stronę-Nowa?

Puchonka

- Tak - powiedziała Agnes lekko się uśmiechając. Podała rękę puchonce, po czym schowała ją znów do kieszeni. Spojrzała na odznakę prefekta przypiętą do jej ubrania. Miała szczerą nadzieję, że już nie zdążyła się wkopać - Są tu jakieś lekce? -spytała, aby zacząć jakiś temat.

Prefekt Hufflepuff

Uśmiechnęła się-Jeszcze nie. Szybko się nie zaczną. Przejdziemy się?-spytała patrząc teraz przed siebie. Jak zawsze, całkiem zapomniała, że dopiero co tą dziewczynę poznała, traktowała ją jak starą znajomą

Puchonka

Agnes uśmiechnęła się do siebie. Dlaczego nie?
- Możemy - powiedziała i ruszyła wolnym krokiem przed siebie.

Prefekt Hufflepuff

Ile osób zdążyłaś już poznać?-zagadnęła patrząc na towarzyszkę

Puchonka

- Tylko ciebie. I znam Andy'ego, ale to już z poprzedniej szkoły - powiedziała Agnes patrząc przed siebie.

Prefekt Hufflepuff

I co o nim myślisz?-spytała szczerze zaciekawiona

Puchonka

- Kretyn - powiedziała krótko. Jednak po chwili doszedł do niej możliwy, ukryty sens tego pytania. Trzeba się było upewnić... - A czemu pytasz? - spytała jakby nigdy nic.

Prefekt Hufflepuff

Z ciekawości.-uśmiechnęła się. Domyśliła się już, o co jej chodzi, więc spróbowała się usprawiedliwić-Jak dla mnie jest świetnym przyjacielem

Puchonka

Agnes na szczęście nie wybuchnęła śmiechem.
- Może gdybyś przeżyła z nim to co ja zmieniłabyś zdanie?